Donderdag 2 december organiseerde het ACMC, de Associatie voor Culturele Marketing en Communicatie, in het Van Goghmuseum een lezing door Jan Willem Sieburgh, tot voor kort zakelijk directeur van het Rijksmuseum. Een bijzonder inspirerende bijeenkomst over de digitale architectuur van het nieuwe Rijksmuseum, volgens Sieburgh net zo belangrijk als de fysieke architectuur.
Uitgangspunt is de vraag: wat is een goed museum? Een plek, aldus Sieburgh, waarbij Kennis, Objecten en Mensen in een driehoeksverhouding samenkomen. Dit kan om echte mensen gaan, maar ook om virtuele profielen. Het kan om kennis gaan van conservatoren, maar ook om kennis van bezoekers, leken, geïnteresseerden. Om echte objecten, museumvoorwerpen die je kunt zien in het fysieke museum, maar ook om virtuele objecten. Een driehoek die met elkaar ‘communiceert’ en die de basis vormt voor de informatiearchitectuur van het Rijksmuseum.
Sieburgh lichtte het theoretisch concept van de informatiearchitectuur toe, waarin logistieke processen, bedrijfsprocessen en managementsystemen een plaats krijgen. Doel is om een zodanig digitaal raamwerk te krijgen, dat in potentie de 1,1 miljoen objecten van het Rijksmuseum de weg vinden naar wereldwijd 4 miljard mensen die een I-phone hebben en vice versa. Zo ontstaat een wereldwijd netwerk, waarin kennis gedeeld kan worden, mensen op maat gesneden informatie kunnen verkrijgen en geven, social media ingezet worden, bezoekers, werkgevers, werknemers en amateurs elkaar kunnen vinden, en open data-uitwisseling plaats kan vinden. Dankzij een goed gebouwd systeem, dat via open sources en met beschikbare applicaties relatief eenvoudig voor talloze toepassingen geschikt gemaakt kan worden.
Hoewel de technische details me voor een deel ontgingen, werd me duidelijk dat de snelheid en reikwijdte van de digitale ontwikkelingen enorm zijn en optimaal benut kunnen worden, opdat uiteindelijk alle culturele kennis met iedereen gedeeld kan worden. Een revolutie in de museumwereld, waarin op allerlei vlakken afstanden overbrugd worden en communicatiestijlen veranderen: de buitenwereld het museum binnenhalen en de museumwereld naar buiten brengen. Wat Marshall McLuhan in de jaren ’60 voorzag met de komst van de TV: ‘the world as a global village” lijkt met de oneindig digitale mogelijkheden, waarvan we de reikwijdte nog niet eens kunnen overzien, in het kwadraat te gelden. Spannend!
